Prolog

   Drzwi Wielkiej Sali otworzyły się szeroko, a do środka wmaszerowała profesor McGonnagal, która mimo pozycji dyrektora, zachowała obowiązek przydzielania uczniów do czterech domów z pomocą Tiary Przydziału. Przestraszeni pierwszacy skupili się w półokręgu wokół stołu nauczycieli i wpatrzyli w starą, podartą czapkę czarodzieja, która nagle ożyła, unosząc na kilka centymetrów fałdy materiału i zaczęła swoją coroczną pieśń:

         Lat temu tysiąc z górą,

         Gdy jeszcze nowa byłam,

         Założycieli tej szkoły

         Przyjaźń szczera łączyła.

         Jeden im cel przyświecał

         I jedno mieli pragnienie,

         By swą wiedzę przekazać

         Przyszłym pokoleniom.

         Slytherin przyjmuje takich,

         Co mają czystą krew,

         Co mają więcej sprytu

         Od uczniów domów trzech.

         Ravenclaw bystrych ceni,

         Gryffindor dzielnych chce,

         A Hufflepuff resztę uczy

         Wszystkiego, co sama wie.

         I tak w harmonii żyli

         Przez lat tysiąc i trochę,

         Aż nadszedł Ciemny Pan

         I ziemię zmieszał z prochem.

         Śmiertelne ciosy zadawał,

         Lecz tylko jednego chciał,

         By wydać mu wybrańca

         I zniszczyć niemagiczny świat.

         I ludzie dzielnie walczyli,

         By oddać życie swoje,

         Za wyzwolony Hogwart

         I zniszczyć Złego symbole.

         A wtedy przyszedł pokój,

         Na lat równych pięć,

         Czarodzieje żyli w zgodzie.

         Lecz co przyniesie jutro,

         Zapowiedź wnet wam powiem:

         Czytajcie znaki czasu,

         Poczujcie grozy tchnienie,

         Bo dzisiaj Hogwart cały

         Osnuły złowróżbne cienie.

         Wróg z zewnątrz na nas czyha,

         Śmiertelny gotując nam cios,

         Musimy się zjednoczyć,

         By złowrogi odwrócić los.

         Wyznałam wam całą prawdę,

         Niczego nie ukryłam

         I Ceremonię Przydziału

         Za chwilę rozpoczynam.

    Tiara Przydziału zamilkła, a na Sali zapadła grobowa cisza. Wszyscy wpatrywali się w podest na którym była ułożona, trawiąc w myślach jej słowa. Wtedy drzwi Wielkiej Sali ponownie się otworzyły a do środka wpadło co najmniej stu zamaskowanych śmierciożerców miotając zaklęciami we wszystkie strony. Zapanował chaos.